пле́ктр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пле́ктр |
пле́ктры |
| Р. |
пле́ктра |
пле́ктраў |
| Д. |
пле́ктру |
пле́ктрам |
| В. |
пле́ктр |
пле́ктры |
| Т. |
пле́ктрам |
пле́ктрамі |
| М. |
пле́ктры |
пле́ктрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
плектр м., спец. плектр, медиа́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плектр спец. плектр, род. пле́ктра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пле́ктар ’медыятар да мандаліны’ (Інстр. 3). Праз рускую (плектр) ці польскую (plektr — гл. Варш. сл., 3, 66, цяпер — pleklron, SWO, 1980) мовы з с.-лац. plēclrum ’палачка, якой ударалі па струнах кіфары ці ліры’ < ст.-грэч. πλῆκτρον ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)