пле́бс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пле́бс |
| Р. |
пле́бсу |
| Д. |
пле́бсу |
| В. |
пле́бс |
| Т. |
пле́бсам |
| М. |
пле́бсе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
плебс (род. пле́бсу) собир., м., ист. плебс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плебс собир., ист. плебс, род. пле́бсу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плебс, ‑а, м., зб.
Плебеі.
[Лац. plebs.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Паспалі́ты, ст.-бел. посполитый, посполный ’агульны, просты’ (XIV ст.) поспольство, посполство, посполитство ’плебс, просты люд’, посполитоватися ’знацца, вадзіцца’, посполито, посполите і інш. таго ж кораня запазычаны са ст.-польск. pospolito, pospolicie, pospolitować się, pospólstwo, pospelny, pospolity (Жураўскі, SOr, 10 (1), 1961, 40; Булыка, Лекс. запазыч., 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)