пла́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пла́вак, ж.

1. гл. плавіць.

2. Выплаўлены за адзін вытворчы цыкл метал (спец.).

Домна выдала першую плаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пла́ўка пла́ўкі
Р. пла́ўкі пла́вак
Д. пла́ўцы пла́ўкам
В. пла́ўку пла́ўкі
Т. пла́ўкай
пла́ўкаю		 пла́ўкамі
М. пла́ўцы пла́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́ўка ж., тех., в разн. знач. пла́вка;

п. мета́лаў — пла́вка мета́ллов;

атры́маны пе́ршыя ~кі чыгуну́ — полу́чены пе́рвые пла́вки чугуна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́ўка, ‑і, ДМ плаўцы; Р мн. плавак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плавіць.

2. Спец. Адзін вытворчы цыкл выплаўкі металу. // Метал, выплаўлены за адзін вытворчы цыкл. І спявае сэрца сталявара, душа доменшчыка ў тую хвіліну, калі з латка печы, як першы промень сонца на ўсходзе, шугаюць іскры, пальецца цяжкая плаўка. «Беларусь». Праз нейкі час, калі Міхал афіцыйна прыняў змену і печ выдала першую плаўку, яго выклікаў да тэлефона галоўны інжынер. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́віць, пла́ўлю, пла́віш, пла́віць; пла́ўлены; незак., што.

Ператварыць цвёрдае цела ў вадкае шляхам награвання.

П. метал.

|| зак. распла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; -ла́ўлены.

|| наз. плаўле́нне, -я, н. і пла́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. плаві́льны, -ая, -ае.

Плавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаво́к, плаўка́, мн. плаўкі́, плаўко́ў, м.

Тое, што і паплавок.

|| прым. плаво́чны, -ая, -ае і плаўко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаво́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плаво́к плаўкі́
Р. плаўка́ плаўко́ў
Д. плаўку́ плаўка́м
В. плаво́к плаўкі́
Т. плаўко́м плаўка́мі
М. плаўку́ плаўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́вка ж.

1. (действие) пла́ўка, -кі ж., плаўле́нне, -ння ср.;

2. (результат) пла́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаво́к (род. плаўка́) м., в разн. знач. поплаво́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электрапла́ўка, ‑і, ДМ ‑плаўцы; Р мн. ‑плавак; ж.

Плаўка чаго‑н. пры дапамозе электраэнергіі. Электраплаўка сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)