пласці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.
Тонкая палоса з якога-н. цвёрдага матэрыялу.
Жалезная п.
|| памянш. пласці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
|| прым. пласці́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пласці́на, ‑ы, ж.
Тонкая палоса якога‑н. цвёрдага матэрыялу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пласці́на ’тонкая палоска цвёрдага матэрыялу (ТСБМ), ’плаха, палова распілаванага уздоўж бервяна’ (шальч., беласт., Сл. ПЗБ; воран., Сцяшк. Сл.; Мат. Гом.), рус. дыял. пласти́на ’палова распілаванага ў даўжыню бервяна, ад якога адрэзаны гарбылі; самая тоўстая дошка’. Беларуска-руская ізалекса. Да пласт (гл.). Сюды ж пласцінка ’тонкая палоска гліны, адрэзаная ганчаром’ (баран., ЖНС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пла́та², -ы, ДМ пла́це, мн. -ы, плат, ж. (спец.).
Дыэлектрычная пласціна для ўстаноўкі электра- і радыёэлементаў, а таксама такая пласціна з нанесенымі на ёй тонкімі электраправоднымі палоскамі.
Друкарская п.
П.-аснова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́лаз¹, -а, мн. палазы́, палазо́ў, м.
Гладкі, коўзкі, загнуты спераду брус, пласціна.
Санныя палазы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грыф², -а, мн. -ы, -аў, м.
Доўгая вузкая пласціна ў струнных інструментаў уздоўж якой нацягнуты струны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дахо́ўка, -і, ж.
1. зб. Дахавы матэрыял у выглядзе драўляных або гліняных пласцін.
2. мн. -і, -вак. Асобная такая пласціна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цы́кля, ‑і, ж.
Спец. Сталёвая пласціна з вострым, спецыяльна заточаным кантам, якая прымяняецца для цыклявання.
[Ад ням. Ziehklinge.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ю́шка¹, -і, ДМ ю́шцы, мн. -і, -шак, ж.
Металічны кружок або чатырохвугольная пласціна, якімі закладаюць адтуліну ў коміне, каб не выходзіла цёплае паветра.
|| прым. ю́шачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)