пластыка́т, -у, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Від эластычнай пластмасы.

|| прым. пластыка́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пластыка́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пластыка́т
Р. пластыка́ту
Д. пластыка́ту
В. пластыка́т
Т. пластыка́там
М. пластыка́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пластыка́т, -ту м. пластика́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластыка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Від пластычнай масы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пластика́т пластыка́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)