пла́стык

‘пластычная маса’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пла́стык
Р. пла́стыку
Д. пла́стыку
В. пла́стык
Т. пла́стыкам
М. пла́стыку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́стык

‘мастак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пла́стык пла́стыкі
Р. пла́стыка пла́стыкаў
Д. пла́стыку пла́стыкам
В. пла́стыка пла́стыкаў
Т. пла́стыкам пла́стыкамі
М. пла́стыку пла́стыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́стык, -ку м. (пластическая масса) пла́стик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́стык ​1, ‑у, м.

Тое, што і пластычная маса. Па трываласці некаторыя пластыкі не ўступаюць сталі. «Звязда».

пла́стык ​2, ‑а, м.

Мастак, які займаецца пластыкай (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́стыкі, -аў, адз. пла́стык, -у, м.

Пластычныя масы.

|| прым. пла́стыкавы, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́стик​II (пластическая масса) пла́стык, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)