пласти́на

1. пласці́на, -ны ж.;

2. (горбыль, получаемый при продольной распиловке бревна пополам) пла́шка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пласці́на ж. пласти́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластово́й

1. пластавы́, слаявы́; см. пласт;

2. плот. пла́шачны; см. пласти́на​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пласці́на ’тонкая палоска цвёрдага матэрыялу (ТСБМ), ’плаха, палова распілаванага уздоўж бервяна’ (шальч., беласт., Сл. ПЗБ; воран., Сцяшк. Сл.; Мат. Гом.), рус. дыял. пласти́на ’палова распілаванага ў даўжыню бервяна, ад якога адрэзаны гарбылі; самая тоўстая дошка’. Беларуска-руская ізалекса. Да пласт (гл.). Сюды ж пласцінка ’тонкая палоска гліны, адрэзаная ганчаром’ (баран., ЖНС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пласти́нник м.

1. плот. пла́шачнік, -ку м.; пла́шкі, род. пла́шак мн., ед. пла́шка, -кі ж.; см. пласти́на​ 2;

2. бот., см. пласти́ночник;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)