планаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па складанні вытворчых планаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. планаві́к планавікі́
Р. планавіка́ планавіко́ў
Д. планавіку́ планавіка́м
В. планавіка́ планавіко́ў
Т. планавіко́м планавіка́мі
М. планавіку́ планавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

планаві́к, -ка́ м. планови́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

планаві́к, ‑а, м.

Спецыяліст па складанню вытворчых планаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планови́к планаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́хматы, ‑мат; адз. няма.

1. Гульня на дошцы, раздзеленай на 64 светлыя і цёмныя клеткі (палі), паміж 16 белымі і 16 чорнымі фігурамі па ўстаноўленых для іх правілах хадоў. Бухгалтар Селівей і планавік Ігнат у шахматы гулялі. Корбан.

2. Набор фігур для такой гульні. Расстаўляць шахматы.

[Ад перс. šāh mat — цар памёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)