плаке́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плаке́тка плаке́ткі
Р. плаке́ткі плаке́так
Д. плаке́тцы плаке́ткам
В. плаке́тку плаке́ткі
Т. плаке́ткай
плаке́ткаю		 плаке́ткамі
М. плаке́тцы плаке́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плаке́тка ж., в разн. знач. плаке́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаке́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец.

1. Твор медальернага мастацтва, медаль прамавугольнай (ці блізкай да прамавугольнай) формы.

2. Пласцінка з рэльефным адбіткам, якая ўжываецца для ўпрыгожання мэблі.

[Ад фр. plaquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)