плагія́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. плагія́т
Р. плагія́ту
Д. плагія́ту
В. плагія́т
Т. плагія́там
М. плагія́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плагія́т, -у, М -я́це, м.

Выдача чужога твора за свой або выкарыстанне ў сваёй працы чужога твора без спасылкі на аўтара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плагія́т, -ту м. плагиа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плагія́т, ‑у, М ‑яце, м.

Выдача чужога твора за свой або выкарыстанне ў сваёй працы чужога твора без спасылкі на аўтара.

[Ад лац. plagiatus — выкрадзены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плагиа́т плагія́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воровство́ ср. крадзе́ж, -дзяжу́ м., зладзе́йства, -ва ср.;

литерату́рное воровство́ літарату́рны крадзе́ж, плагія́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крадзеж, кража, пакража / сістэматычны: раскрадванне / з літаратурнага твора: плагіят (кніжн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)