пе́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы спеваку; неабходны для спявання; вакальны. Пеўчыя здольнасці. Пеўчыя навыкі.

2. Які меладычна пяе, свішча (пра птушак). Пеўчыя птушкі. Пеўчы дрозд.

3. у знач. наз. пе́ўчы, ‑ага, м. Той, хто спявае ў хоры, звычайна царкоўным. Працэсію пачынаў дубаваты нізкі чалавек.. А за ім ужо ішлі.. пеўчыя, панок і багамольны народ. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́ўчы пе́ўчая пе́ўчае пе́ўчыя
Р. пе́ўчага пе́ўчай
пе́ўчае		 пе́ўчага пе́ўчых
Д. пе́ўчаму пе́ўчай пе́ўчаму пе́ўчым
В. пе́ўчы (неадуш.)
пе́ўчага (адуш.)		 пе́ўчую пе́ўчае пе́ўчыя (неадуш.)
пе́ўчых (адуш.)
Т. пе́ўчым пе́ўчай
пе́ўчаю		 пе́ўчым пе́ўчымі
М. пе́ўчым пе́ўчай пе́ўчым пе́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

царко́ўна-пе́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. царко́ўна-пе́ўчы царко́ўна-пе́ўчая царко́ўна-пе́ўчае царко́ўна-пе́ўчыя
Р. царко́ўна-пе́ўчага царко́ўна-пе́ўчай
царко́ўна-пе́ўчае		 царко́ўна-пе́ўчага царко́ўна-пе́ўчых
Д. царко́ўна-пе́ўчаму царко́ўна-пе́ўчай царко́ўна-пе́ўчаму царко́ўна-пе́ўчым
В. царко́ўна-пе́ўчы (неадуш.)
царко́ўна-пе́ўчага (адуш.)		 царко́ўна-пе́ўчую царко́ўна-пе́ўчае царко́ўна-пе́ўчыя (неадуш.)
царко́ўна-пе́ўчых (адуш.)
Т. царко́ўна-пе́ўчым царко́ўна-пе́ўчай
царко́ўна-пе́ўчаю		 царко́ўна-пе́ўчым царко́ўна-пе́ўчымі
М. царко́ўна-пе́ўчым царко́ўна-пе́ўчай царко́ўна-пе́ўчым царко́ўна-пе́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

багасло́ўска-пе́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. багасло́ўска-пе́ўчы багасло́ўска-пе́ўчая багасло́ўска-пе́ўчае багасло́ўска-пе́ўчыя
Р. багасло́ўска-пе́ўчага багасло́ўска-пе́ўчай
багасло́ўска-пе́ўчае		 багасло́ўска-пе́ўчага багасло́ўска-пе́ўчых
Д. багасло́ўска-пе́ўчаму багасло́ўска-пе́ўчай багасло́ўска-пе́ўчаму багасло́ўска-пе́ўчым
В. багасло́ўска-пе́ўчы (неадуш.)
багасло́ўска-пе́ўчага (адуш.)		 багасло́ўска-пе́ўчую багасло́ўска-пе́ўчае багасло́ўска-пе́ўчыя (неадуш.)
багасло́ўска-пе́ўчых (адуш.)
Т. багасло́ўска-пе́ўчым багасло́ўска-пе́ўчай
багасло́ўска-пе́ўчаю		 багасло́ўска-пе́ўчым багасло́ўска-пе́ўчымі
М. багасло́ўска-пе́ўчым багасло́ўска-пе́ўчай багасло́ўска-пе́ўчым багасло́ўска-пе́ўчых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прычт, -у, М -чце, м.

Царкоўныя служыцелі і пеўчыя ў хрысціянскай царкве (першапачаткова — без святара).

З’явіўся з усім прычтам.

|| прым. пры́чтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ўчы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. пе́ўчы пе́ўчыя
Р. пе́ўчага пе́ўчых
Д. пе́ўчаму пе́ўчым
В. пе́ўчага пе́ўчых
Т. пе́ўчым пе́ўчымі
М. пе́ўчым пе́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́ўчы, -ая, -ае.

1. Надзелены прыродай здольнасцямі спяваць або меладычна свістаць.

Пеўчая капэла.

Пеўчыя птушкі.

2. пе́ўчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Спявак хору, звычайна царкоўнага.

Хор пеўчых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́вчий

1. прил. пе́ўчы;

пе́вчие пти́цы пе́ўчыя пту́шкі;

2. сущ. пе́ўчы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Пакрытая пер’ем і пухам пазваночная жывёліна з крыламі, дзвюма канечнасцямі і дзюбай.

Вадаплаўныя птушкі.

Пеўчыя птушкі.

Вольная п. (таксама перан.: пра свабоднага, ні ад каго не залежнага чалавека). Важная п. (перан.: пра важнага чалавека; разм.).

2. зб. Такія жывёлы як прадмет развядзення, палявання, прадукт харчавання.

Хатняя п.

Рэзаная п.

Марожаная п.

3. Паметка ў выглядзе дзвюх рысак, якія ўтвараюць востры вугал унізе.

Паставіць птушку на полі сшытка.

|| памянш. пту́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. птушы́ны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

З птушынага палёту (з вышыні, адкуль усё відаць). Жыць на птушыных правах (не маючы трывалага становішча, забеспячэння; разм.). Толькі птушынага малака не хапае (пра поўны дастатак; разм., жарт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)