печа́тник типогр. друка́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

друка́р, -ра́ м. печа́тник; типо́граф; (занимающийся книгопечатанием — ещё) книгопеча́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Печатарнік ’сакратар, які прыкладвае пячаткі’ (Нас.). У выніку кантамінацыі польск. pieczątarz і ўсх.-слав. печатник, параўн. стараж.-рус. печаппшкь ’службовая асоба, якая захоўвае пячаць і прыкладвае яе’ (1284 г.)·

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)