печане́гі, -аў, адз. -не́г, -а, м.

Цюркскія і сармацкія плямёны, якія вандравалі ў 9—11 стст. па паўднёвым усходзе Еўропы.

|| прым. печане́жскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

печане́гі, -гаў ист. печене́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печане́гі, ‑аў; адз. печанег, ‑а, м.

Народнасць цюркскага паходжання, якая начавала ў 9–11 стст. н. э. па паўднёвым ўсходзе Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

печане́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. печане́г печане́гі
Р. печане́га печане́гаў
Д. печане́гу печане́гам
В. печане́га печане́гаў
Т. печане́гам печане́гамі
М. печане́гу печане́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)