печане́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. печане́г печане́гі
Р. печане́га печане́гаў
Д. печане́гу печане́гам
В. печане́га печане́гаў
Т. печане́гам печане́гамі
М. печане́гу печане́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

печане́г м., ист. печене́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печене́г ист. печане́г, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печане́гі, ‑аў; адз. печанег, ‑а, м.

Народнасць цюркскага паходжання, якая начавала ў 9–11 стст. н. э. па паўднёвым ўсходзе Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)