Сіповіна ‘халодная тарфяная даліна’: “людзі называлі гэтую даліну і “жылай’ , і “сіповінай”, і “нетрай”… У гэтым месцы была вечная гразь” (П. Пестрак; Яшк.). Гл. сіпуга́, параўн. уздухавіна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Даволі позні. Ужо быў пазнаваты час. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагні́лы, ‑ая, ‑ае.

Які прагніў. [Сябры] сталі на драўляным, прагнілым мосціку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новаасу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Асушаны нядаўна. Мы аглядалі пасевы на новаасушаных землях. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́жневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пожні. Насустрач праляталі пожневыя палі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыста́нне, ‑я, н.

Разм. Прыстанішча, прыстанак. Ні прыстання, ні спакою няма чалавеку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скуры́цца, скурыцца; зак.

Зрасходавацца пры курэнні; дакурыцца. Папяроска скурылася, і стала сумна. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сілак, ‑лку, м.

Разм. Напружанне, намаганне. А робіць .. [хлапец] работу сваю без ніякага высілку. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяро́ўчына, ‑ы, ж.

Разм. Кусок, абрывак вяроўкі. Старая рабочая куртка была падпяразана вяроўчынай. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнуса́віць, ‑саўлю, ‑савіш, ‑савіць; незак.

Разм. Гугнявіць. — Гмм... — гнусавіць сабе ў нос Шчыгельчык. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)