пескары́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пескары́йка |
пескары́йкі |
| Р. |
пескары́йкі |
пескары́ек |
| Д. |
пескары́йцы |
пескары́йкам |
| В. |
пескары́йку |
пескары́ек |
| Т. |
пескары́йкай
пескары́йкаю |
пескары́йкамі |
| М. |
пескары́йцы |
пескары́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пескары́йка ж., зоол. пескоро́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пескары́йка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; Р мн. ‑рыек; ж.
Лічынка міногі, якая мае ўласцівасць зарывацца ў пясок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пескоро́йка зоол. пескары́йка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)