пескары́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пескары́йка пескары́йкі
Р. пескары́йкі пескары́ек
Д. пескары́йцы пескары́йкам
В. пескары́йку пескары́ек
Т. пескары́йкай
пескары́йкаю		 пескары́йкамі
М. пескары́йцы пескары́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пескары́йка ж., зоол. пескоро́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пескары́йка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; Р мн. ‑рыек; ж.

Лічынка міногі, якая мае ўласцівасць зарывацца ў пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пескарыйка

т. 12, с. 327

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пескоро́йка зоол. пескары́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АМАЦЭ́НТ,

гл. ў арт. Пескарыйка.

т. 1, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)