пе́сенька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пе́сенька пе́сенькі
Р. пе́сенькі пе́сенек
Д. пе́сеньцы пе́сенькам
В. пе́сеньку пе́сенькі
Т. пе́сенькай
пе́сенькаю		 пе́сенькамі
М. пе́сеньцы пе́сеньках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́сенька ж., ласк. пе́сенка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сенька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Памянш.-ласк. да песня; кароткая дзіцячая песня.

•••

Песенька (песня) чыя спета — канец чыйго‑н. жыцця, шчасця, поспехаў, славы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́сня, -і, мн. -і, -сень, ж.

1. Вершаваны і музычны твор для выканання голасам.

Харавая п.

Жніўныя песні.

Беларускія народныя песні.

2. Пра спевы птушак.

Салаўіныя песні.

◊

Доўгая песня (разм.) — тое, што патрабуе працяглага часу, што не скора можа быць зроблена, расказана і пад.

Старая песня (разм.) — што-н. даўно вядомае.

Песня спета чыя (разм.) — канец чыйго-н. жыцця, шчасця, поспехаў і пад.

|| памянш. пе́сенька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. пе́сенны, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. матыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́сенка пе́сенька, -кі ж.;

◊

его пе́сенка спе́та яго пе́сенька спе́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спець ​1.

•••

Песенька (песня) чыя спета гл. песенька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́ты спе́тый;

◊ пе́сенька (пе́сня) спе́та — (чыя) пе́сенка спе́та (чья)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шансане́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шансанеткі, які выконваюць шансанеткі. Шансанетная песенька. Шансанетныя спявачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадэві́ль (БРС). Праз рус. водевиль (Крукоўскі, Уплыў, 84) з франц. vaudeville ’песенька, тэатральная п’еса з куплетамі’ (Шанскі, 1, В, 124; Рудніцкі, 1, 460).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каламы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Украінская народная песенька тыпу прыпеўкі. Звоняць каламыйкі прыкарпацкія, Боцікі тупочуць гарачай. Панчанка.

2. Украінскі гуцульскі масавы танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)