перы́ла
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перы́ла |
перы́лы |
| Р. |
перы́лы |
перы́л |
| Д. |
перы́ле |
перы́лам |
| В. |
перы́лу |
перы́лы |
| Т. |
перы́лай
перы́лаю |
перы́ламі |
| М. |
перы́ле |
перы́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пе́рыць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пе́ру |
пе́рым |
| 2-я ас. |
пе́рыш |
пе́рыце |
| 3-я ас. |
пе́рыць |
пе́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пе́рыў |
пе́рылі |
| ж. |
пе́рыла |
| н. |
пе́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пе́р |
пе́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пе́рачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
1. З сілай удараць, біць па чым‑н. або ў што‑н. Перыць нагою ў дзверы. □ — Аддай молат Сцяпану. Ён ужо налаўчыўся, а то перыш у адно месца, як таўкачом у ступу. Чарнышэвіч. Ні з таго ні з сяго [конік] пачаў перыць пярэднім капытом па вадзе, толькі пырскі ляцелі на жывот, даставалі да маіх ног. Дамашэвіч. // каго. Вельмі моцна біць, лупцаваць каго‑н. Сваімі адносінамі бацька як бы даў патачку Анісі, і яна часта без дай прычыны перыла пасынка. Сабаленка. — А помніш, як цябе крывашыі Лявон палкаю перыў за яблыкі? — не вытрымаў Піліпка. Навуменка.
2. што. Абл. Выбіваць што‑н. пранікам. Потым на зэдліках перылі палатно — нізка над рэчкаю плыў ляскат. Стаялі жанчыны па калені ў вадзе, падаткнуўшы за пояс краі падолаў. Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)