перфарава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перфару́ю перфару́ем
2-я ас. перфару́еш перфару́еце
3-я ас. перфару́е перфару́юць
Прошлы час
м. перфарава́ў перфарава́лі
ж. перфарава́ла
н. перфарава́ла
Загадны лад
2-я ас. перфару́й перфару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перфару́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перфарава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перфару́ю перфару́ем
2-я ас. перфару́еш перфару́еце
3-я ас. перфару́е перфару́юць
Прошлы час
м. перфарава́ў перфарава́лі
ж. перфарава́ла
н. перфарава́ла
Загадны лад
2-я ас. перфару́й перфару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перфарава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перфарава́ць сов. и несов., спец., в разн. знач. перфори́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перфарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Зрабіць (рабіць) шчыліну ў горнай народзе. // Аддзяліць (аддзяляць) перфаратарам (у 1 знач.) частку масіву горнай пароды. Перфараваць пласт калійнай солі.

2. Прабіць (прабіваць) скразныя адтуліны на чым‑н. паводле пэўнай сістэмы. Перфараваць кінастужку.

[Ад лац. perforare — свідраваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфори́ровать сов., несов. перфарава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перфарава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да перфараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перфараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфары́раваць, ‑рырую, ‑рыруеш, ‑рыруе; зак. і незак.

Тое, што і перфараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перфара́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перфараваць.

2. Пракол, прарыў полага або трубчастага органа цела чалавека або жывёлы.

3. Сістэма спецыяльна прабітых скразных адтулін на чым‑н. Пашкодзіць перфарацыю. Упрыгожыць абутак перфарацыяй.

[Лац. perforatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)