пермякі́, -о́ў, адз. пярмя́к, пермяка́, м.

Былая назва часткі народа комі.

|| ж. пярмя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. пярмя́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пермякі́, ‑оў; адз. пярмяк, пермяка, м.; пярмячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. пярмячкі, ‑чак; ж.

Былая назва часткі народа комі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́мі-пермякі́, ‑оў; адз. комі-пярмяк, комі-пермяка, м.; комі-пярмячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. комі-пярмячкі, ‑чак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Комі-Пярмяцкай нацыянальнай акругі РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярмя́к гл. пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярмя́цкі гл. пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярмя́чка гл. пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярмя́к,

гл. пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярмя́чка,

гл. пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярмя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярмя́к пермякі́
Р. пермяка́ пермяко́ў
Д. пермяку́ пермяка́м
В. пермяка́ пермяко́ў
Т. пермяко́м пермяка́мі
М. пермяку́ пермяка́х

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́мі-пярмя́к,

гл. комі-пермякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)