перая́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перая́рка перая́ркі
Р. перая́ркі перая́рак
Д. перая́рцы перая́ркам
В. перая́рку перая́рак
Т. перая́ркай
перая́ркаю		 перая́ркамі
М. перая́рцы перая́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перая́рка ж., с.-х., обл. перея́рок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перая́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Тое, што і пераярак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перая́рак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перая́рак перая́ркі
Р. перая́рка перая́ркаў
Д. перая́рку перая́ркам
В. перая́рка перая́ркаў
Т. перая́ркам перая́ркамі
М. перая́рку перая́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перея́рок м., с.-х., обл. перая́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перая́ра (перыяра) ’старая авечка’ (Рам. 5), пераярак пераярка ’жывёла мінулагодняга прыплоду (авечак, ваўкоў)’ (ТСБМ). Параўн. рус. переяр ’аднагадовы воўк’, переярка ’аднагадовая авечка, што аб’явілася першы раз’, переяровшпь ’перайсці, перажыць пару цечкі’. Да пера- і яр‑ (< прасл. Jan ’год’, ц.-слав. яра ’вясна’), яравы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)