перачу́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; зак., што.

1. Даведацца з чужых размоў, пачуць пра многае.

Многае перачула ад людзей.

2. Адчуць, зведаць усё, многае.

Давялося многае перажыць, п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перачу́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перачу́ю перачу́ем
2-я ас. перачу́еш перачу́еце
3-я ас. перачу́е перачу́юць
Прошлы час
м. перачу́ў перачу́лі
ж. перачу́ла
н. перачу́ла
Загадны лад
2-я ас. перачу́й перачу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перачу́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перачу́ць сов. наслы́шаться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перачу́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што.

1. Даведацца з чужых размоў, пачуць пра многае.

2. Адчуць, зведаць усё, многае. Лёс разважыў іначай. Бомбы пасыпаліся і на людзей, і на заводы, і на кветкі. Гэта ўсё трэба было перажыць, перачуць, перадумаць. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перачу́ць, перэчуць ’дачуцца’ (ТС). Укр. перечу́ти ’тс’, перечу́тися ’дайсці весткам, быць пачутым’, польск. przeczuć ’прадчуваць, прадказваць’, рус. перечу́ть, перечу́ять, перечува́ть ’перанюхаць’, ’пачуць (усё); даведацца праз каго-небудзь’. Відаць, з *pro‑čuti. Параўн. аналагічна рус. про‑слышать. У такім выпадку — да пра- і чуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)