Перахрэ́сце

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Перахрэ́сце
Р. Перахрэ́сця
Д. Перахрэ́сцю
В. Перахрэ́сце
Т. Перахрэ́сцем
М. Перахрэ́сці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перахрэ́сце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перахрэ́сце перахрэ́сці
Р. перахрэ́сця перахрэ́сцяў
Д. перахрэ́сцю перахрэ́сцям
В. перахрэ́сце перахрэ́сці
Т. перахрэ́сцем перахрэ́сцямі
М. перахрэ́сці перахрэ́сцях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Перахрэсце ’скрыжаванне (вуліц)’ (Нар. Гом.). Да пера- і хрэст (гл.), суф. *‑ьje (< ц.-слав. крьсть ’крыж’ < ’распяцце’ < ’Хрыстос’ < ст.-в.-ням. krislb, christь ’Хрыстос’), параўн. л ітаратурнае перакрыжаванне, рус. перекресток і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)