ператру́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ператру́ска |
ператру́скі |
| Р. |
ператру́скі |
ператру́сак |
| Д. |
ператру́сцы |
ператру́скам |
| В. |
ператру́ску |
ператру́скі |
| Т. |
ператру́скай
ператру́скаю |
ператру́скамі |
| М. |
ператру́сцы |
ператру́сках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ператру́с ’вобыск’ (ашм., Стан.), ператру́ска ’ператрасанне’ (Нас.), ’пераборка старой хаты’ (ветк., Мат. Гом.), ператраса́ць ’перабудоўваць’ (Касп.). Да пера- (гл.) і тру́сіць, якое з прасл. *trǫsiti ’трусіць’, ’трэсці’. Значэнне ’перабудоўваць’ — другаснае, параўн. перасыпа́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)