перарыва́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. перарыва́ецца перарыва́юцца
Прошлы час
м. перарыва́ўся перарыва́ліся
ж. перарыва́лася
н. перарыва́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перарыва́цца несов.

1. (разрываться в каком-л. месте) перерыва́ться;

2. прерыва́ться;

1, 2 см. перарва́цца;

3. страд. перерыва́ться; прерыва́ться; перебива́ться; см. перарыва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перарыва́цца ​1, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перарвацца.

2. Зал. да перарываць ​1.

перарыва́цца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да перарываць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перарыва́цца (перэрыва́цца) ’нервавацца’, перэрва́цца ’разнервавацца’, пярэрва ’клопат, нерваванне, турботы’ (ТС). Відаць, роднаснае польск. przerywać się ’надрывацца’. Параўн. драг. порва́тыся можна од не́рву ’памерці ад перажыванняў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пресека́ться

1. перарыва́цца, перапыня́цца;

2. (прекращаться) спыня́цца; (обрываться) абрыва́цца;

3. страд. перарыва́цца, перапыня́цца; спыня́цца; знішча́цца; выкараня́цца; см. пресека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перерыва́ться​I несов.

1. (пополам) перарыва́цца;

2. (приостанавливаться, прекращаться, прерываться) перарыва́цца; перабіва́цца; перапыня́цца;

3. (разрываться на части — обо всём, многом) разг. дра́цца, дзе́рціся; см. прерва́ться;

4. страд. перарыва́цца; перабіва́цца; перапыня́цца; дра́цца, дзе́рціся; см. перерыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прерыва́ться

1. (приостанавливаться) перапыня́цца;

2. страд. перапыня́цца; перабіва́цца; перарыва́цца; см. прерыва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)