перарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перарва́ны перарва́ная перарва́нае перарва́ныя
Р. перарва́нага перарва́най
перарва́нае		 перарва́нага перарва́ных
Д. перарва́наму перарва́най перарва́наму перарва́ным
В. перарва́ны (неадуш.)
перарва́нага (адуш.)		 перарва́ную перарва́нае перарва́ныя (неадуш.)
перарва́ных (адуш.)
Т. перарва́ным перарва́най
перарва́наю		 перарва́ным перарва́нымі
М. перарва́ным перарва́най перарва́ным перарва́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перарва́ны перарва́ная перарва́нае перарва́ныя
Р. перарва́нага перарва́най
перарва́нае		 перарва́нага перарва́ных
Д. перарва́наму перарва́най перарва́наму перарва́ным
В. перарва́ны (неадуш.)
перарва́нага (адуш.)		 перарва́ную перарва́нае перарва́ныя (неадуш.)
перарва́ных (адуш.)
Т. перарва́ным перарва́най
перарва́наю		 перарва́ным перарва́нымі
М. перарва́ным перарва́най перарва́ным перарва́ных

Кароткая форма: перарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перарва́ны

1. пере́рванный;

2. пре́рванный; переби́тый;

3. пере́рванный; изо́рванный;

1-3 см. перарва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перарва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пре́рванный перарва́ны; перапы́нены; перабі́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пере́рванный

1. перарва́ны;

2. перарва́ны, перабі́ты; перапы́нены;

3. падра́ны, падзёрты, перадра́ны, перадзёрты; см. перерва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пресечённый

1. перарва́ны, перапы́нены;

2. спы́нены; зні́шчаны; вы́каранены; см. пресе́чь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абарваць (у 1–3, 6 знач.).

2. у знач. прым. Сарваны; пазбаўлены чаго‑н. Этажэрка з кнігамі — у трэцім куце. Старыя абарваныя шпалеры месцамі заклеены газетамі. Бядуля. // Разарваны, перарваны. Ледзь прычакаўся ён [Алёшка] ранняга вячэрняга змроку. Украдкам агледзеў канцы абарваных шнуроў. Лынькоў. // Апрануты ў ірванае адзенне. Убор дзявочы абарваны, Зблытаныя косы, У вочках толькі рдзяцца слёзы, Як улетку росы. Купала. // Спынены, перапынены. А я не помню Калыханкі гэтай, Вайной абарванай, Недапетай... Скарынкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)