Verbum

анлайнавы слоўнік

перапі́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто перапісвае што-н.

|| ж. перапі́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапі́счык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перапі́счык м. перепи́счик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапі́счык, ‑а, м.

Той, хто займаецца перапісваннем чаго‑н. Перапісчык кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перепи́счик перапі́счык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапі́счыца, ‑ы, ж.

Жан. да перапісчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапі́сец, ‑сца, м.

Даўней — пісец, перапісчык, які піша скорапісам. // Той, хто піша хутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Уст. Перапісчык, які знімае копіі з дакументаў.

2. Мастак, які капіруе арыгінальныя творы іншых мастакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кні́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Знавец і аматар кніг.

Заўзяты к.

2. Перапісчык або друкар; выдавец кніг (уст.).

3. Пра адарванага ад жыцця чалавека, які кіруецца ў сваёй дзейнасці ведамі, набытымі з кніг (іран.).

|| ж. кні́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

писе́ц уст.

1. (переписчик) перапі́счык, -ка м.;

2. (писарь) пі́сар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)