перапі́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто перапісвае што-н.

|| ж. перапі́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапі́счык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перапі́счык перапі́счыкі
Р. перапі́счыка перапі́счыкаў
Д. перапі́счыку перапі́счыкам
В. перапі́счыка перапі́счыкаў
Т. перапі́счыкам перапі́счыкамі
М. перапі́счыку перапі́счыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перапі́счык м. перепи́счик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапі́счык, ‑а, м.

Той, хто займаецца перапісваннем чаго‑н. Перапісчык кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапі́счык м Ábschreiber m -s, -, Kopíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перепи́счик перапі́счык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапі́счыца, ‑ы, ж.

Жан. да перапісчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапі́сец, ‑сца, м.

Даўней — пісец, перапісчык, які піша скорапісам. // Той, хто піша хутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spisywacz

м. перапісчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

transcriber

[trænˈskraɪbər]

n.

перапі́счык -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)