перамыка́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перамыка́ю перамыка́ем
2-я ас. перамыка́еш перамыка́еце
3-я ас. перамыка́е перамыка́юць
Прошлы час
м. перамыка́ў перамыка́лі
ж. перамыка́ла
н. перамыка́ла
Загадны лад
2-я ас. перамыка́й перамыка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перамыка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перамыка́ць несов., разг.

1. (соединять перемычкой) перемыка́ть;

2. (быстро переправляться, перебегать) переска́кивать, перема́хивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамыка́цца несов., страд. перемыка́ться; см. перамыка́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемыка́ть несов., техн., стр. перамыка́ць; злуча́ць перамы́чкай; см. перемкну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ператоч, ператоча, ператочча ’перагародка’ (гродз., Сл. ПЗБ), ператопка ’міжвузелле ў саломіне, у сцябліне расліны’ (ТС). Да прасл. *per‑(ък]ъ,. *per‑tbkja, *per‑tъkъje < *per‑tbkati > пера‑ткаць — перамыкаць < пера- і ткаць, тыкаць (гл.). Сюды ж, відаць, і польск. przetok ’перахват, перарэз, перагародка’ (Варш. сл., 5), паколькі ў ім магчыма варыянтнасць вакалізма. параўн. ściek/stok і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)