перамо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перамо́ўка |
перамо́ўкі |
| Р. |
перамо́ўкі |
перамо́вак |
| Д. |
перамо́ўцы |
перамо́ўкам |
| В. |
перамо́ўку |
перамо́ўкі |
| Т. |
перамо́ўкай
перамо́ўкаю |
перамо́ўкамі |
| М. |
перамо́ўцы |
перамо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Перамо́ўка ’сварка’ (Нас.), пэрэмоўка, пырамоўка ’тс’ (бяроз., драг., ЛА, 3), смал. перемолвка ’непаразуменне’, рус. кастр. ’калатнеча’, польск. przemówka ’папрок’. Паўн.-слав. Да пера- і мовіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)