перамагано́сны, -ая, -ае.

Які завяршыўся перамогай або нясе перамогу, увасабляе перамогу.

Перамаганосная бітва.

|| наз. перамагано́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перамо́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Перамо́га
Р. Перамо́гі
Д. Перамо́зе
В. Перамо́гу
Т. Перамо́гай
Перамо́гаю
М. Перамо́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перамо́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перамо́га перамо́гі
Р. перамо́гі перамо́г
Д. перамо́зе перамо́гам
В. перамо́гу перамо́гі
Т. перамо́гай
перамо́гаю		 перамо́гамі
М. перамо́зе перамо́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

літа́ўры, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Ударны музычны інструмент у выглядзе двух паўшар’яў, абцягнутых скурай.

◊

Біць у літаўры — святкаваць перамогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блі́цкрыг, ‑у, м.

Маланкавая вайна германскіх мілітарыстаў, разлічаная на хуткую перамогу.

[Ням. Blitzkrieg — маланкавая вайна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязло́мны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязло́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шматме́сячны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, адбываецца на працягу многіх месяцаў. Толькі што здабылі вялікую перамогу — прарвалі шматмесячную блакаду. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паражэ́нства, -а, н.

1. У час Першай сусветнай вайны: палітычны настрой у некаторых грамадскіх колах, якія жадалі паражэння свайго ўрада ў вайне.

2. Пазіцыя, якая адлюстроўвае нявер’е ў магчымасць ажыццяўлення чаго-н., у перамогу чаго-н. (неадабр.).

|| прым. паражэ́нчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

одержа́ть сов. / одержа́ть побе́ду атрыма́ць (заваява́ць) перамо́гу, дабі́цца перамо́гі;

одержа́ть верх узя́ць верх;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамагчы́, -магу́, -мо́жаш, -мо́жа; -мажы́; -мо́жаны; зак.

1. перан., каго-што і без дап. Атрымаць перамогу над кім-, чым-н.

П. праціўніка.

П. у баі.

2. перан., што. Тое, што і пераадолець (кніжн.).

П. нястачы.

П. страх.

|| незак. перамага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)