«За перамогу камунізма» (газ., Слонім) 9/56

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«За перамогу над Японіяй» (медаль) 7/575, 576—577 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Рух за перамогу дэмакратычных свабод» (партыя, Алжыр) 1/247

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» (медаль) 7/575, 576—577 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

перамагано́сны, -ая, -ае.

Які завяршыўся перамогай або нясе перамогу, увасабляе перамогу.

Перамаганосная бітва.

|| наз. перамагано́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перамо́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Перамо́га
Р. Перамо́гі
Д. Перамо́зе
В. Перамо́гу
Т. Перамо́гай
Перамо́гаю
М. Перамо́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перамо́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перамо́га перамо́гі
Р. перамо́гі перамо́г
Д. перамо́зе перамо́гам
В. перамо́гу перамо́гі
Т. перамо́гай
перамо́гаю		 перамо́гамі
М. перамо́зе перамо́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

літа́ўры, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Ударны музычны інструмент у выглядзе двух паўшар’яў, абцягнутых скурай.

◊

Біць у літаўры — святкаваць перамогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блі́цкрыг, ‑у, м.

Маланкавая вайна германскіх мілітарыстаў, разлічаная на хуткую перамогу.

[Ням. Blitzkrieg — маланкавая вайна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязло́мны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі ўстойлівы, моцны.

Н. народ.

2. перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах; які выражае цвёрдасць, стойкасць.

Нязломная вера ў перамогу.

|| наз. нязло́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)