пе́ракіс, -у, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

П. вадароду.

|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.

Перакісныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ракіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пе́ракіс
Р. пе́ракісу
Д. пе́ракісу
В. пе́ракіс
Т. пе́ракісам
М. пе́ракісе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́ракіс, -су м., хим. пе́рекись ж.;

п. ма́рганцу — пе́рекись ма́рганца;

п. вадаро́ду — пе́рекись водоро́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́ракіс, ‑у, м.

Вышэйшая ступень акіслення якога‑н. хімічнага элемента. Перакіс вадароду. Перакіс марганцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рекись ж., хим. пе́ракіс, -су м.;

пе́рекись ма́рганца пе́ракіс ма́рганцу;

пе́рекись водоро́да пе́ракіс вадаро́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакі́снуць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. перакі́сне перакі́снуць
Прошлы час
м. перакі́с перакі́слі
ж. перакі́сла
н. перакі́сла
Дзеепрыслоўе
прош. час перакі́сшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перакі́снуць, ‑не; пр. перакіс, ‑ла; зак.

Стаць занадта кіслым; пераквасіцца. Капуста перакісла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны элемент, лёгкі газ, які ў злучэнні з кіслародам утварае ваду. Перакіс вадароду. Хлорысты вадарод вадарод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)