пераку́льваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераку́льваю пераку́льваем
2-я ас. пераку́льваеш пераку́льваеце
3-я ас. пераку́львае пераку́льваюць
Прошлы час
м. пераку́льваў пераку́львалі
ж. пераку́львала
н. пераку́львала
Загадны лад
2-я ас. пераку́львай пераку́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераку́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераку́льваць несов.

1. разг. опроки́дывать, перекувы́ркивать;

2. прост. (выпивать) опроки́дывать; осуша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перакуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак. (разм.).

1. каго-што. Перавярнуць уверх дном, нізам або паваліць набок, на спіну.

П. човен.

2. каго-што цераз каго-што. Нагнуўшы, перакінуць цераз каго-, што-н.

П. цераз борт.

3. што. Выпіць да дна.

П. чарку.

|| незак. пераку́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пераку́льваць ’каціць, куляць’ (брагін., ЛА, 2), пірікулі́цца ’перакуліцца’ (Бяльк.). Да пера- і куля́ць 1 ’пераварочваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перекувы́ркивать несов., разг. пераку́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перакульваць — перакуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. каго-што. Нахіліўшы, абарочваць, перакульваць.

Бура валяе дрэвы.

2. заг. валя́й(це). Ужыв. ў якасці пабуджэння да дзеяння (разм.).

Валяй па дровы!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

Валіць набок; пераварочваць, перакульваць.

◊

Куляць чарку (разм.) — выпіваць.

|| аднакр. кульну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

|| наз. куля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераку́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перакуліцца.

2. Зал. да перакульваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)