перако́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. перако́рм
Р. перако́рму
Д. перако́рму
В. перако́рм
Т. перако́рмам
М. перако́рме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перако́рм, -му м. переко́рм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перако́рм і перако́рмліванне гл. перакарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перако́рм, ‑у, м.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. перакарміць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго (што).

Накарміць звыш меры, абкарміць.

П. дзіця.

|| незак. перако́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перако́рмліванне, -я, н. і перако́рм, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переко́рм перако́рм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)