перажо́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перажо́ўванне |
| Р. |
перажо́ўвання |
| Д. |
перажо́ўванню |
| В. |
перажо́ўванне |
| Т. |
перажо́ўваннем |
| М. |
перажо́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перажо́ўванне ср.
1. пережёвывание;
2. перен. пережёвывание;
1, 2 см. перажо́ўваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перажо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перажоўваць — перажаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пережёвывание перажо́ўванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.
Жаваць жвачку.
2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.
3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Перакаламсоліваць (пірікыламсолівыць) ’перамешваць’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і ⁺каламсоліваць, якое — ў выніку кантамінацыі з каламуціць і масоліць ’цухмоліць’, параўн. з пірімасолівыньня ’перажоўванне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота. Згубіць жвачку. // Ежа, якая паўторна перажоўваецца. Падласка ляжыць каля плота, на сонейку, спакойна глядзіць і перажоўвае жвачку. Брыль.
2. Разм. Гумка, табака і інш., якія ўжываюцца для жавання. Гум[а]вую жвачку жуе У крэсле заморскім палкоўнік. Калачынскі. // перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж. Пішам пра сучаснікаў мы сумна — Траскатня ці жвачка са слязой. Панчанка.
•••
Жаваць жвачку гл. жаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)