перадго́р’е
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перадго́р’е |
перадго́р’і |
| Р. |
перадго́р’я |
перадго́р’яў |
| Д. |
перадго́р’ю |
перадго́р’ям |
| В. |
перадго́р’е |
перадго́р’і |
| Т. |
перадго́р’ем |
перадго́р’ямі |
| М. |
перадго́р’і |
перадго́р’ях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перадго́р’е, -я, мн. -і, -яў н.
Узвышаная мясцовасць перад гарамі.
Перадгор’і Каўказа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)