перагуга́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перагуга́ю перагуга́ем
2-я ас. перагуга́еш перагуга́еце
3-я ас. перагуга́е перагуга́юць
Прошлы час
м. перагуга́ў перагуга́лі
ж. перагуга́ла
н. перагуга́ла
Загадны лад
2-я ас. перагуга́й перагуга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перагуга́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Перагуга́ць ’прамантачыць, прагуляць’ (Нас.). Да пера- і гуга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)