перавадзі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пераваджу́ |
пераво́дзім |
| 2-я ас. |
пераво́дзіш |
пераво́дзіце |
| 3-я ас. |
пераво́дзіць |
пераво́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перавадзі́ў |
перавадзі́лі |
| ж. |
перавадзі́ла |
| н. |
перавадзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пераво́дзь |
пераво́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перавадзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перавадзі́ць сов., разг. (всех поочерёдно) переводи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перавадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго.
Разм. Водзячы за сабой, прымусіць усіх, многіх пабываць дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перава́дзіць ’пасварыць усіх, пасеяць разлад, нязгоду’ (Др.-Падб.). Да пера- (гл.) і вадзіць 1 ’шкодзіць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)