перабяга́ць гл. перабегчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перабяга́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перабяга́ю |
перабяга́ем |
| 2-я ас. |
перабяга́еш |
перабяга́еце |
| 3-я ас. |
перабяга́е |
перабяга́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перабяга́ў |
перабяга́лі |
| ж. |
перабяга́ла |
| н. |
перабяга́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перабяга́й |
перабяга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
перабяга́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перабяга́ць несов.
1. в разн. знач. перебега́ть;
2. пробега́ть ми́мо;
1, 2 см. перабе́гчы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перабегчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.
1. што і праз (цераз) што. Бягом пераадолець якую-н. прастору.
П. дарогу.
2. Бягом перамясціцца на другое месца.
П. з аднаго акопа ў другі.
3. перан. Перайсці на бок праціўніка (разм.).
|| незак. перабяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. перабе́г, -у, м. і перабе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Рабіць перабежкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перебега́ть несов., в разн. знач. перабяга́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабяга́нне ср. перебега́ние; см. перабяга́ць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перабе́г, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перабягаць — перабегчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабяга́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перабягаць — перабегчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перашко́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Тое, што перагароджвае шлях, перапыняе, затрымлівае рух. Прыродныя перашкоды. □ Бліснула сталь, і калючая перашкода была прарвана. Самуйлёнак. Тваім цудоўным песням-гукам Ні перашкод няма, ні меж. Астрэйка. // пераважна мн. (перашко́ды, ‑код). Роў, узвышэнне або іншая загарода, прызначаная для пераадольвання ў мэтах ваенна-спартыўнай падрыхтоўкі. Браць перашкоды. Бег з перашкодамі. □ Партызаны займаліся ў глыбіні лесу звычайнай салдацкай справай: вучыліся перабягаць пад агнём, перапаўзаць, акопвацца, пералазіць праз розныя перашкоды, кідаць гранаты. Шамякін.
2. перан. Тое, што перапыняе якое‑н. дзеянне, затрымлівае ажыццяўленне чаго‑н.; цяжкасць. Бюракратычныя перашкоды. □ На жыццёвым шляху ў.. [каменданта] не было ніякіх перашкод. Шамякін. На радасць хлапчуком, маці .. дома не было, і яны сабраліся ў дарогу без перашкод. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)