перабунтава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабунту́ю перабунту́ем
2-я ас. перабунту́еш перабунту́еце
3-я ас. перабунту́е перабунту́юць
Прошлы час
м. перабунтава́ў перабунтава́лі
ж. перабунтава́ла
н. перабунтава́ла
Загадны лад
2-я ас. перабунту́й перабунту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабунтава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перабунтава́ць сов. перебунтова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перабунтава́ць ’перабіць размову’ (Гарэц.), ’пераблытаць, збіць з ліку, перашкодзіць’ (Юрч., Нас.), пірібунто́вывыць ’пераблытваць’, ’перашкаджаць’ (Юрч. СНЛ), ’зрабіць мутным’ (Нас.). Да пера- і бунт 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перебунтова́ть сов. перабунтава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемути́ть сов., разг.

1. (жидкость) перамуці́ць, перакаламу́ціць; змуці́ць, скаламу́ціць;

2. перабаламу́ціць; (перебунтовать) перабунтава́ць, пабунтава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)