пе́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пе́нка
Р. пе́нкі
Д. пе́нцы
В. пе́нку
Т. пе́нкай
пе́нкаю
М. пе́нцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́нка², -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лёгкі порысты вогнетрывалы матэрыял, які ўжыв. для вырабу люлек для курэння і інш.

|| прым. пе́нкавы, -ая, -ае.

Пенкавая люлька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Плеўка, якая ўтвараецца на некаторых вадкасцях пры іх астыванні.

Здымаць пенкі (таксама перан.: браць сабе лепшае).

|| памянш. пе́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́нка I ж. (плёнка на остывающей жидкости) пе́нка;

малако́ з ~каю — молоко́ с пе́нкой;

◊ зніма́ць ~кі — снима́ть пе́нки

пе́нка II ж., мин. пе́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нка​III мин. пе́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нка​II, см. пе́ночка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нка​I пе́нка, -кі ж.; (плёнка) пле́ўка, -кі ж.;

пе́нки с варе́нья пе́нкі з варэ́ння;

молоко́ с пе́нками малако́ з пе́нкай;

пе́нка на ка́ше, на киселе́ пле́ўка на ка́шы, на кісялі́;

◊

снима́ть пе́нки здыма́ць пе́нкі, збіра́ць вяршкі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Ласк. да пена (у 1 знач.); невялікая пена. Пахне поле пірагамі, Цёплым з пенкай малаком. Парахневіч.

2. Плеўка, якая ўтвараецца на некаторых вадкасцях пры іх астыванні. // Пеністы слой сіропу, які з’яўляецца ў час варкі варэння. Калі ўсе паснедалі, мама ўзялася варыць на кухні малінавае варэнне, а мы стаялі збоку і па чарзе з’ядалі са сподка пенку, якую мама здымала драўлянай лыжкай. Пальчэўскі.

пе́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Лёгкі порысты вогнетрывалы матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́начка¹ гл. пенка¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́ўка ж.

1. (на жидкости) пе́нка, плёнка;

2. (тонкая кожица) плева́, плёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)