пела́гра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пела́гра
Р. пела́гры
Д. пела́гры
В. пела́гру
Т. пела́грай
пела́граю
М. пела́гры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пела́гра ж., мед. пелла́гра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пела́гра, ‑ы, ж.

Спец. Захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме нікацінавай кіслаты.

[Ад іт. pelle agra — шурпатая скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пелла́гра мед. пела́гра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)