па́ўпер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ўпер |
па́ўперы |
| Р. |
па́ўпера |
па́ўпераў |
| Д. |
па́ўперу |
па́ўперам |
| В. |
па́ўпера |
па́ўпераў |
| Т. |
па́ўперам |
па́ўперамі |
| М. |
па́ўперу |
па́ўперах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́ўпер м., книжн. па́упер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́ўпер, ‑а, м.
Кніжн. Бядняк, пазбаўлены сродкаў для існавання.
[Ад лац. pauper — бедны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́упер книжн. па́ўпер, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)