па́ўпер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́ўпер па́ўперы
Р. па́ўпера па́ўпераў
Д. па́ўперу па́ўперам
В. па́ўпера па́ўпераў
Т. па́ўперам па́ўперамі
М. па́ўперу па́ўперах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́ўпер м., книжн. па́упер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́ўпер, ‑а, м.

Кніжн. Бядняк, пазбаўлены сродкаў для існавання.

[Ад лац. pauper — бедны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ўпер

(лац. pauper = бедны)

кніжн. бядняк, пазбаўлены сродкаў для існавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́ўпер

(лац. pauper = бедны)

чалавек, пазбаўлены сродкаў для існавання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

па́упер книжн. па́ўпер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)