паўнава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўнава́ты |
паўнава́тая |
паўнава́тае |
паўнава́тыя |
| Р. |
паўнава́тага |
паўнава́тай
паўнава́тае |
паўнава́тага |
паўнава́тых |
| Д. |
паўнава́таму |
паўнава́тай |
паўнава́таму |
паўнава́тым |
| В. |
паўнава́ты (неадуш.)
паўнава́тага (адуш.) |
паўнава́тую |
паўнава́тае |
паўнава́тыя (неадуш.)
паўнава́тых (адуш.) |
| Т. |
паўнава́тым |
паўнава́тай
паўнава́таю |
паўнава́тым |
паўнава́тымі |
| М. |
паўнава́тым |
паўнава́тай |
паўнава́тым |
паўнава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўнава́ты
1. (почти полный) полнова́тый;
2. полнова́тый, тучнова́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўнава́ты, ‑ая, ‑ае.
З невялікай паўнатой, поўны. У пакой увайшоў ужо немалады, крыху паўнаваты чалавек. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
караво́кі, ‑ая, ‑ае.
Які мае карыя вочы. На прыпынку ў калідоры вагона паяўляецца першы прадстаўнік чэхаславацкага народа, дабрадушны, крыху паўнаваты для сваіх маладых год, каравокі старшына-пагранічнік з папкай пад пахай. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)