паўдзё́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўдзё́нны |
паўдзё́нная |
паўдзё́ннае |
паўдзё́нныя |
| Р. |
паўдзё́ннага |
паўдзё́ннай
паўдзё́ннае |
паўдзё́ннага |
паўдзё́нных |
| Д. |
паўдзё́ннаму |
паўдзё́ннай |
паўдзё́ннаму |
паўдзё́нным |
| В. |
паўдзё́нны (неадуш.)
паўдзё́ннага (адуш.) |
паўдзё́нную |
паўдзё́ннае |
паўдзё́нныя (неадуш.)
паўдзё́нных (адуш.) |
| Т. |
паўдзё́нным |
паўдзё́ннай
паўдзё́ннаю |
паўдзё́нным |
паўдзё́ннымі |
| М. |
паўдзё́нным |
паўдзё́ннай |
паўдзё́нным |
паўдзё́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сонцастая́нне, -я, н.
Перыяд часу, калі паўдзённая вышыня Сонца застаецца амаль нязменнай (найбольшай або найменшай); момант праходжання Сонца праз самую паўночную або самую паўднёвую кропку экліптыкі.
Летняе с. (з максімальнай вышынёй Сонца над гарызонтам; 21—22 чэрвеня). Зімовае с. (з мінімальнай вышынёй Сонца над гарызонтам; 21—22 снежня).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)