паўго́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паўго́да
Р. паўго́да
Д. паўго́ду
В. паўго́да
Т. паўго́дам
М. паўго́ду

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўго́да, н.

Палавіна года.

Прайшло п.

Дзяўчынцы ўжо п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўго́да полго́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўго́да, м.

Прамежак часу ў шэсць месяцаў; палавіна года. Канцэрт зацягнуўся — праграма была вялікая. Недарма Майбарада рыхтаваў яе амаль паўгода. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полго́да паўго́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

Прамежак часу ў паўгода.

Другое п.

|| прым. паўгадавы́, -а́я, -о́е.

Паўгадавая служба.

Паўгадавая справаздача.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўгадавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да палавіны года, да паўгоддзя. Паўгадавая справаздача. // Які працягваецца паўгода. Паўгадавая служба. // Разлічаны на паўгода. Паўгадавая праграма. Паўгадавы план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўго́дак, ‑дка, м.

Жывёліна, якой паўгода ад нараджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паўгодкі ’паўгодзе’ (Нас.), ’паўгода пасля смерці’ (Яшкін, вусн. паведамл.). Да паў- і год (гл.). Суфікс, як у памінкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Паіць некаторы час. Прапаіць цяля паўгода малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)