паясны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паясны́ |
паясна́я |
паясно́е |
паясны́я |
| Р. |
паясно́га |
паясно́й
паясно́е |
паясно́га |
паясны́х |
| Д. |
паясно́му |
паясно́й |
паясно́му |
паясны́м |
| В. |
паясны́ (неадуш.)
паясно́га (адуш.) |
паясну́ю |
паясно́е |
паясны́я (неадуш.)
паясны́х (адуш.) |
| Т. |
паясны́м |
паясно́й
паясно́ю |
паясны́м |
паясны́мі |
| М. |
паясны́м |
паясно́й |
паясны́м |
паясны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паясны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да пояса (у 1 знач.). Паясныя зашпількі. // Які служыць поясам. Паясны рэмень. // Які носіцца на поясе, прымацоўваецца да пояса. Паясны нож.
2. Выкананы да пояса, да таліі. Паясны партрэт.
3. Спец. Які мае адносіны да пояса (у 5–7 знач.); які вылічваецца, робіцца па паясах. Паясны час. Паясныя цэны. Паясны тарыф.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)